به نقل از «عصر ایران»

5 مدل یوگا تنفسی برای کاهش استرس

تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۷۸۹۹۰

یکی از نیازهای حیاتی ما در زندگی، نفس کشیدن می باشد که از بدو تولد تا پایان با ما همراه است. ریتم تنفسی، هیچ گاه متوقف نمی شود، اما ممکن است  در شرایط های مختلف مانند خواب، فعالیت های ورزشی، استرس و اضطراب و یا در حالت آرام، تغییر کند. تمامی تغییرات الگو های تنفسی غیر ارادی بوده و کاملا ناخودآگاه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
انواع یوگای تنفسی 
یوگای تنفس شکمی
یکی از ابتدایی ترین و اصولی ترین تمرینات تنفسی، تنفس شکمی است. این نوع از تمرینات تنفسی به شاگردان یوگا آموزش داده می شود که با انجام آن، هوای راکد ریه ها خارج می شود و هوای تازه جایگزین آن می شود. 

این تنفس محدوده حرکتی پرده دیافراگم را افزایش داده و همچنین بر روی الگوی تنفس و ضربان قلب تاثیر میگذارد. برای انجام این تمرین، ابتدا باید در حالت شاواسانا قرار بگیرید و تمام بدن را وانهاده کنید و برای مدتی کوتاه، فقط نظاره گر تنفس طبیعی خود باشید.

اکنون کف دست راست خود را بر روی سطح شکم و کف دست چپ خود را بر روی قفسه سینه قرار دهید. حالا با یک بازدم عمیق تمام هوای ریه های خود را خارج کنید و بعد از آن دم عمیقی بگیرید. سطح شکم، با انجام این دم انبساط پیدا می کند و با پایین آمدن پرده دیافراگم، به شکم فشار وارد می شود.

سعی کنید بین هر دم و بازدم، یک الی دو ثانیه مکث کنید. در هنگام بازدم، پرده دیافراگم به سمت بالا رفته و شکم به داخل کشیده می شود. پس از اتمام بازدم، با منقبض شدن شکم، ناف به ستون فقرات نزدیک می شود. 
برای تکرار دوباره این تمرین به مدت یک الی دوثانیه مکث کنید.

 
یوگای تنفس شانه‌ای 
پس از اتمام حرکات فیزیکی و آرام شدن بدن و ضربان قلبتان، این نوع از تمرین یوگای تنفسی را شروع کنید. برای انجام آن در ابتدا در راحت ترین وضعیت و به روش درست بنشینید. سپس چشم هایتان را ببندید و کف دست هارا در نزدیکی زانو ها قرار بدهید. با یک بازدهم عمیق، شکم و قفسه سینه خود را ثابت نگه دارید و سپس دم بگیرید.

در هنگام انجام این تمرین، کف دست ها را بر روی ران به سمت بدن حرکت داده و سرشانه های خود را به طرف بالا و به سمت گوش ها ببرید. یک الی دو ثانیه مکث کنید و برای انجام عمل بازدم، کف دست ها را به طرف زانو ها و سرشانه ها را به سمت پایین بیاورید و این تمرین را به مدت 5 دقیقه انجام دهید. البته توجه داشته باشید که برای انجام این تمرین در ابتدا باید مهارت کافی را در اجرای تمرین های شکمی و سینه ای به دست آورید. 

یوگای تنفس سینه‌ای
انجام این نوع از گویای تنفسی، منجر به سریع تر شدن جریان گردش خون، سیال شدن مایع لنف و همچنین موجب حرکت بهتر انرژی حیاتی در بدن پرانیکی می شود.

برای انجام این تمرین در ابتدا به روش صحیح  و در راحت ترین حالت ممکن  بنشینید. سعی کنید چشمان خود را ببندید و ب روی تنفس های غیر ارادی خود تمرکز و توجه کنید تا نفس هایتان آرام شود.

عمل بازدم را انجام دهید و برای حس بهتر انبساط و انقباض قفسه سینه در راستای هر دم و بازدم، دست هایتان را روی قفسه سینه قرار بدهید. دقت کنید که در حین انجام این تمرین، انگشتان دست ها تقریبا باز باشد و اینکه  دست ها نباید  با یکدیگر تماس پیدا کند. همچنین در هنگام تمرین شکم و شانه هایتان باید ثابت باشد.
 
یوگای تنفس کاپالابهاتی 
در زبان سانسکریت، کلمه کاپالا به معنای جمجمه و کلمه بهاتی به معنای درخشش می باشد. برای انجام این تمرین در ابتدا به حالت لوتوس بنشینید. حتما ستون فقرات در حالت صاف قرار بگیرد و سنه فراخ و دست ها آزاد باشد. بر روی پاها نباید فشار وارد شود چرا که در صورت وارد شدن فشار، عضلات شکم منقبض میشود و به درستی تنفس صورت نمی گیرد. 
در هنگام انجام تمرین فقط عضلات شکم و پره های بینی در حالت حرکت بوده، درحالی که تمام اعضا و عضلات بدن بی حرکت می باشند. در انجام این روش تنفسی، بازدم در مدت زمان کوتاه، باسرعت از بینی خارج می شود. 
 

یوگای تنفس اوجایی

برای این نوع از تمرین تنفسی، نیازمند آگاهی بیشتری می باشیم، چرا که باید در طول تمرین باید به عمل دم و بازدم که خودمان که در انجام آن دخیل هستیم، توجه کنیم. هر چه آگاهی در انجام این تمرین بیشتر باشد، توجه بیشتری صورت می گیرد.

برای انجام این تمرین در ابتدا باید به حالت صحیح و راحتی بنشینید و سپس چشمان خود را ببندید. چانه خود را کمی پایین آورده، به طوری که جلوی گلو قرار بگیرد. برای انجام تنفس ابتدا دهان خود را بسته و فاصله ای بین دندان های آرواره بالا و پایین ایجاد کنید.

در این نوع از  تنفس صدای یکنواخت و سنگینی از ناحیه حلق و حنجره ایجاد می شود و باید سعی کنید که در تمام مدت تمرین خود، آهنگ و شدت صدا یکسان باشد.  این صدا در ابتدا فقط در هنگام دم ایجاد می شود. در طول تمرین به صدای ایجاد شده باید توجه یکنواخت و معطوف گردد و صدا در فضای جلوی گلو آورده شود. انجام این تنفس می تواند با شمارش انجام شود.  

مزیت یوگای تنفسی چیست؟

1- یکی از مزیت های انجام یوگای تنفسی این است که آگاهی فیزیکی را افزایش میدهد و قدرت درون گرایی را بالا می برد و می تواند ذهن را برای مدیتیشن عمیق آماده کند.
2- از طریق تنفس عمیق به تسکین استرس و اضطراب کمک می کند.
3- باعث بهبودی وضعیت روح و روان می شود.
4- موجب بهبود عملکرد قلبی و عروقی  می شود.

بنابراین اگر از فشار روانی رنج می برید  و یا در طول زندگی روزمره خود دچار استرس و اضطراب می شوید می توانید با انجام این تمرین ورزشی، به آرامش درونی برسید.

منبع : محیا نیوز

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: قفسه سینه دست ها کف دست بر روی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۸۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حد کم کردن وزن چقدر است؟

ایتنا - چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.

او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.

او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.

بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.

این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.

هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.

 

اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.

هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.

مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.

یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.

اما آن‌ها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.

هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند. و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند. و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.

 

در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.

داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.

اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آن‌ها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.

عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

هال می‌گوید استفاده از داروهایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.

هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»

او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.

 این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.

 

به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.

هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.

او این تصور را که اثر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر داروها باعث افزایش اشتها می‌شود.»

هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»

این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است. بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»

افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»